Toen bleek dat het projekt over de Heelweg te Dinxperlo zou gaan waren Diet Gerritsen en ik het gauw eens dat het logisch zou zijn als zij ook mee zou doen. Ze schrijft er het volgende over:
Omdat ik in Aalten geboren ben, maar 10 kilometer van Dinxperlo, sprak het filmproject over deze grensplek me bijzonder aan. Het was leuk om mee op zoektocht te gaan naar verhalen over de grens die dwars door dit dorp loopt.
De bezoekjes aan de bakkerij aan Duitse zijde waren gedenkwaardig, niet alleen om de heerlijke ‘Kaffee mit kuchen’, maar ook vanwege de ontmoetingen die daar plaatsvonden. Hier ontstonden de eerste ideeën voor het project. Het fascineerde me bijvoorbeeld dat het personeel zich zonder enige moeite bediende van drie talen: Duits, Nederlands, en het dialect dat aan weerszijden van de grens gesproken wordt.
Elke klant word in zijn eigen taal bediend. Wat mij intrigeerde waren de groep mannen die elkaar elke ochtend treffen om koffie te drinken, zij spraken ook dialect. Ik vind het een essentieel gegeven voor een grensdorp dat er sprake is van een gemeenschappelijke taal over de grens heen, en daarom vond ik het belangrijk dat in “mijn” scenes ook dialect gesproken zou worden. Theo Rijks en ik konden elkaar daarmee prima verstaan! Het nadeel was dat die tekst al improviserend ontstond en misschien had het daardoor hier en daar compacter gekund. Maar het klopt ook wel met het open karakter van dit kunstprojekt om het zo te doen.
Ik ben benieuwd hoe de film eruit komt te zien, als speler heb je daar weinig kijk op. Je speelt je scene zo goed mogelijk en daarna moet je er afstand van doen. Dat je in de studio nog niet weet hoe de achtergrond eruit ziet maakt het extra spannend. Maar kijken waar ik straks in terecht ben gekomen.
Ik vind het een mooi grensoverschrijdend project,
Diet Gerritsen
Geschiedenis van een Grens 